Ogrodowe plony

Pierwsze foto zrobione po drodze na działkę. Tym razem też będzie krótko, bo to stare dzieje — rok 2018.
Posadziliśmy bluszcz przy sośnie z domkiem dla ptaków. Domek dla ptaków powieszony jako dekoracja, bo trochę jest za nisko dla ptaków.
Rumianki się rozpanoszyły, ale w takim nie ładzie nie podobają mi się i zostaną skoszone. W tym roku majeranek urósł jak na drożdżach, będzie zapas na cały rok.
Lubczyk też zapowiada się na dobry zbiór. W warzywniaku bez pytania zakotwiczył amarantus.
W tym roku po raz pierwszy spróbujemy swoich winogron. W czasie zbierania jagody kamczackiej trafił mi się jakiś chrząszcz tutkarz.
Dzika róża będzie ususzona na herbatkę różaną. Zupę krem dyniową też będzie z czego ugotować.
Pigwowiec wydał na świat dużo owoców, które zostaną przetworzone na syrop do herbaty, który zastąpi cytrynę.

Budki lęgowe, grzyby, pigwa, wędliny swojskie

Relacja z kilku dni z przerwami spędzonych na łonie natury w leśnym zaciszu. Na początek budki lęgowe i karmniki dla ptaków w moim wykonaniu.
Konstrukcja najczęściej wykonana z drewna i przeznaczona na gniazda, głównie dla ptaków, ale może też być dla nietoperzy, szerszeni i innych zwierząt. Najlepiej nie malować ich, jeżeli już to od zewnątrz oraz dużo wcześniej przed powieszeniem co pozwoli na wywietrzenie i ulotnienie się substancji szkodliwych.
W wewnątrz ścianki powinny być chropowate i dodatkowo umieszczone na nich 2-3 małe listewki pomagające pisklętom dostać się do otworu wlotowo-wylotowego. Ścianki powinny być wykonane z nieheblowanych desek ok. 2-3 cm grubości. Zwykła sklejka i płyty wiórowe nie nadają się, gdyż namakają i się rozpadają. Budka powinna wisieć prawie pionowo, lekko pochylona do przodu, tak by daszek osłaniał otwór wlotowy przed deszczem.
Przednia ścianka powinna być grubsza, utrudnia to dotarcie do wnętrza drapieżnikom i zapewnia dodatkową izolację cieplną. Poza otworem wlotowym budka nie powinna posiadać szpar, które powodują przeciągi. W celu zabezpieczenia piskląt przed drapieżnikami otwór wlotowy powinien znajdować się jak najdalej od dna budki. Patyczek pod otworem jest niepotrzebny, gdyż ułatwia atak drapieżnikom. Ptaki doskonale sobie radzą z wlatywaniem do budek bez żadnych ułatwień. Obicie okolic otworu blachą zabezpiecza go przed rozkuwaniem przez dzięcioły.
Po skończonym lęgu powinna istnieć możliwość oczyszczenia wnętrza budki, w związku z tym jedna z dostępnych ścianek powinna być ruchoma . W mojej budce jest to przednia ścianka, która obraca się na dwóch wbitych z boku u góry gwoździach. Dół jest zabezpieczony również dwoma gwoździami, które można wyjąć w celu odchylenia ścianki przedniej do góry. Jak będę czyścił moją budkę, to zrobię foto ruchomej części. Oczyszczenie budki z zalegającego materiału gniazdowego i resztek organicznych (piór, odchodów, pozostałości pokarmu) zapobiega rozprzestrzenianiu się pasożytów i bardzo często pozwala ją wykorzystać 2 razy w sezonie.
Czyszczenie jest niezbędne po zakończeniu sezonu lęgowego, a wskazane — po każdym odbytym lęgu. Skrzynki lęgowe służą ochronie gatunkowej, wystawione w odpowiednich ilościach i proporcjach przywracają biorównowagę. Najstarsze skrzynki lęgowe budowano dla pszczół już w starożytności. Na ziemiach polskich budowano je od średniowiecza, które nazywano barciami.
Budkę lęgową należy stabilnie wieszać na drzewie, ścianie domu, altany, wewnątrz balkonu. Przy zawieszaniu na drzewach unikać ustawiania otworów wlotowych od strony zachodniej i południowo-zachodniej, z których najczęściej wieją wiatry i zacinają deszcze.
Ze względu na terytorialność ptaków, budki należy wieszać w pewnych odstępach, np. dla muchołówek 15-30 m, dla sikorek ok. 30-50 m, dla pełzaczy 100 m, dla sów 200-300 m. Zbyt duże zagęszczenie powieszonych skrzynek jest częstym błędem. Tylko niektóre gatunki ptaków (np. szpaki, wróble, mazurki) mogą się przebywać w niewielkiej odległości od siebie. Budki należy wieszać przed 15 marca (dla drobnych ptaków śpiewających) lub jesienią (dla sów). Wiele ptaków, np. szpaki, wyszukuje przyszłych miejsc lęgowych już jesienią. Ze skrzynek pozostawionych na zimę korzystają ponadto wiewiórki, popielice, kuny itp.

Teraz tak w skrócie o pozostałych naszych pobytach na działce. Pierwsze foto owoców pigwy zostało wykonane, gdy jeszcze była niedojrzała. Następne przedstawia już dojrzałe owoce gotowe do zerwania. Znaleźliśmy też borowiki i kanie. Najwięcej pracy mieliśmy z przygotowaniem wędlin do wędzenia, ale efekt wizualny i smakowy osiągnął zamierzony cel.

Dzisiaj od samego rana zajęcia relaksacyjne. Kosmetyka na działce, opalanie na leżaku i kocyku. Oczywiście aparat cały czas mam pod ręką i upolowałem dziwnie wyglądającego motyla w barwach wojskowych.
Wygląda jak samolot bojowy lub jak komandos w moro. Gąsienice żerują na drzewach liściastych (lipach, wierzbach, dębach, olchach). To motyl z rodziny zawisakowatych.
Pod obiektyw trafiła też wygrzewająca się na słońcu jaszczurka zwinka.
Pigwowiec ma coraz większe kwiaty, a dalej od części ogrodowej rośnie rododendron. Rododendrony w swoim naturalnym klimacie osiągają wysokość do 7 metrów. W naszym lesie o takiej wysokości nie urosną.
Na ostatnim foto widać żarnowiec posadzony jesienią.

Wykonanie naturalnego i przyjaznego dla środowiska kosza na śmiecie jest bardzo łatwe. Koszt wykonania również jest bardzo niski. Materiał to niewielkiej średnicy kawałki drewna o wysokości wg własnego uznania oraz kawałek sznurka lub linki.
Drewno z drzewa obojętnie jakiego gatunku można pozyskać od kogoś, kto ściął drzewo, a gałęzie są mu niepotrzebne. Takich kawałków jest pełno w lasach, jednak radzę nie brać bez pozwolenia. Gdy już mamy pozwolenie właściciela, to na miejscu tniemy grubsze gałęzie na odpowiednią długość. Długość tych kawałków nie musi być jednakowa, sposób wykonania kosza pozwoli nam wyrównanie wysokości. Każdy kawałek drewna z jednej strony zacinamy tak jak paliki, kołki.
Przygotowane kołki wbijamy w ziemię, tworząc dowolny kształt (okrąg, trójkąt, kwadrat, prostokąt, owal itp.). Gdy wbijemy kołki na odpowiednią głębokość, to praktycznie nie musimy już nic robić, pozostanie nam tylko włożenie worka na śmieci. Gdy kołki są wbite za płytko i się ruszają, to dla stabilizacji sznurkiem każdy kołek oplatamy, łącząc go z następnym i następnym itd.
Dobrze jest na kilku kołkach pozostawić krótkie wystające kawałki po gałęziach, które kierujemy do środka konstrukcji, a wykorzystamy je do zaczepienia worka, reklamówki na śmiecie.
Taki kosz możemy zrobić bez wbijania palików w ziemie, który postawimy na każdej powierzchni. Materiał ten sam, ale o równej wysokości oraz gwoździe. Palików nie zacinamy, zbijamy je gwoździami (palik do palika), nadając odpowiedni kształt. To tylko jeden ze sposobów, zapewniam, że każdy może coś innego sam wymyślić.

Wędzarnia otrzymała daszek, żeby w czasie deszczu podczas wędzenia nie było problemu. Kosiarka zaliczyła swój pierwszy test koszenia. Grusza, truskawki, pigwowiec, wiśnie oraz tulipany ładnie zakwitły.