Koty, psy, kury i ukryte ruiny

Niedziela była dniem poszukiwania wiosny w terenie. Zanim wyruszyliśmy, koty siedząc na parapecie, liczyły na promyki słońca. Do południa było, ale tam nie były dostępne dla nich miejsca przy oknach. W oczekiwaniu na przewodnika grupy sfilmowałem jego ptactwo domowego.
Wyruszamy, a za nami trzy psy sąsiada. Dwa z nich posłuchały naszego przodownika i wróciły na swoją posesję. Ten jeden podążał za nami dość długo, ale on też postanowił wrócić na swoje terytorium. Nasza grupa wyglądała ciekawie, dwie osoby z kijkami, jedna osoba z rękami w kieszeni. Ja z aparatem niepatrzącą pod nogi szukałem ciekawego materiału do nagrania lub fotografowania. Efekt był taki, że buty miałem już ubabrane w błocie, do spodni przyczepiły mi się rzepy.
Trasa wiodła nad Wisłą. Chwilę naszą uwagę przykuła jazda po wertepach i przez wodę samochodów terenowych. Przewodnik wchodząc mi pod obiektyw, przysłonił mi w najważniejszym momencie przeprawę pojazdów przez odnogę Wisły.
Rzuciłem kilka niecenzuralnych słów. Po pojazdach został tylko zapach spalin. Weszliśmy w las, tu było boisko, a tam dalej są ruiny budynków opuszczonej wsi, informuje przewodnik. Rzeczywiście, w zaroślach natrafiamy na upadające obiekty mieszkalne i gospodarcze.

Nakręciłem tylko filmiki, które udostępniłem na You Tube i Tik Toku. W starej stodole jest trochę rupieci, np. widoczna na foto kanka. Wychodzimy z lasu i podziwiamy widoki na drugim brzegu Wisły. W lesie było cicho i ciepło, ale idąc drogą przez wieś, wiatr przeszywał nas przenikliwym chłodem. Obok pięknych domów, spotykamy też te popadające w ruinę.
Ciekawie prezentuje się huśtawka przy drodze oraz wiatrak. Mijamy figurkę i skręcamy w leśną drogę, przy której również widać ruiny. Wyskoczył jakiś grzybek przy drodze.
Wychodzimy z lasu, przechodząc koło stawu. Jeszcze 3 kilometry szosą i spacer zaliczony (9 km).

Nawożenie i wiosenne inspiracje

Prolog- sportowcy działkowi na start, rozpoczynamy lekką rozgrzewkę przed zbliżającym się sezonem ogrodowym 2023 roku. Zawsze po przybyciu na teren aktywności fizycznej zaczynamy od przeglądu stanu dóbr przyrody i martwej natury.

Zaraz za bramą powitały nas w ograniczonej ilości żółte krokusy, których w tym miejscu było dawniej dużo więcej.
Być może igliwie sosnowe nie jest dla nich przyjazne. Starą donicę na przytulne miejsce do życia zarezerwował sobie rozchodnik. Zaraz obok widać, że ktoś dobierał się do mrowiska. Mrówki jeszcze śpią i nie naprawiają szkód w swoim domku. Donice pod sosną już nie mogą się doczekać nowych kwiatów.
Lakier jachtowy użyty do zabezpieczenia ławki też nie dał rady panującym tu warunkom atmosferycznym :). Na drzewku butelkowym nie widać nowych owoców. Mało tego jeden uległ zniszczeniu, tylko kto to zrobił? Być może to samo zwierzę co uszkodziło ogrodzenie.
Zwisająca nadłamana gałąź stresuje się, czekając na piłę.
Dąb został doprowadzony do porządku, jeszcze tylko trzeba usunąć jego ostrzyżone odgałęzienia. Jałowiec z sosenką też jest wkurzony na mokry śnieg, który mocno je pochylił i wyłamał czubki.
W skrzyni przy ławce promienie słoneczne obudziły rozchodniki. Piękna sosna himalajska czeka na odpowiednio sprzyjające stanowisko do długiego życia. Drzewka przycięte czekają na odpowiedni moment ubrania w zielone listki i kolorowe kwiaty, które może wydadzą owoce.

Podpora winorośli została zabezpieczona, ale zostanie ona naprawiona. I tak się stało, ale tym razem słupki drewniane nie zostały wkopane do ziemi, tylko są osadzone w metalowych kotwach. Obok winogrona zaczyna kwitnąć jagoda kamczacka i leszczyna. Bluszcz czule otula sosnę i muszę wyciąć z niej suche gałęzie.
Słupki drewniane odzyskane z uszkodzonej podpory winorośli zostaną wykorzystane do naprawy podpory dla jeżyn. Nawóz rozsypany i ścieżka wygrabiona — wracamy do domu. Po drodze odwiedzamy krokusy z zaprzyjaźnionego ogródka.

Inspiracje

Święta, święta i po świętach, ale prezenty zostały. Zamiast śniegu mamy prawie lato, jednak zmienia się nasz klimat.

Może to tylko chwilowe, bo jak nie, to na Boże Narodzenie będziemy sadzić i siać warzywa oraz kwiaty. Mam nadzieję, że na Wielkanoc będzie ciepło, ale kto to wie, może być śnieg. Ostatnio ktoś źle miesza w tym tyglu pogodowym.

Miałem zawitać do leśnego ogrodu, ale postanowiłem jeszcze zachować trochę nastroju świątecznego. Trzeba nacieszyć się jeszcze widokiem choinki, ozdób i gośćmi.
Stół już czeka przygotowany, pierniczki ładnie pachną.

Jesienne fotografie

Złota Polska złota jesień zawitała na dłużej. Pięknie wyglądają drzewa i krzewy na fotografiach oraz oglądane na żywo. Jedyna wada tego lata tej jesieni jest susza.
Nasz wyjazd na działkę rozpocząłem od zrobienia zdjęcia podstawki z działki na kwiatka, żeby jego pędy mogły swobodnie rosnąć. Zamiast tworzywa, mam naturalny przedmiot za darmo.

Pogoda była bardzo piękna, dlatego na początku rozstawiłem hamak, w którym przyjemnie było poleżeć i poczytać. Zachował się jeszcze słonecznik ozdobny. Szyszki jodły co roku dumnie prężą się w kierunku promieni słonecznych.
Nasza droga leśna służy również do biegania i spacerów.

Na ostatniej fotografii widać piękną żywą rzeźbę przyrody, którą uchwyciłem w czasie pobytu nad morzem.