Pompa do deszczówki

Technika wkracza na działkę 😁.
Akumulatorowa pompa do wody. Pierwszy test już zaliczyła. Woda ze zbiornika na deszczówkę o pojemności 210 litrów została szybko wypompowana. Część wody poszła do podlania roślin, a część do zbiornika amfory (filmik na dole posta). Prądowniczka za 8 zł daje dobry rozprysk wody, który można regulować (dobrze, że nie kupiłem za 60 zł).
Rozładowanie akumulatora minimalne. Ciśnienie było bardzo dobre. Następny testem były trudniejsze warunki. Woda pompowana ze studni z głębokości 3 metrów. I na tym zanurzeniu pompy test został zakończony, bo zbiornik amfora o pojemności został napełniony.
Mam nadzieję, że z głębokością 5-metrową pompa zanurzeniowa też da radę. W danych technicznych widnieje informacja, że wysokość podnoszenia pompy wynosi 6 metrów. Oczywiście, że z coraz większą głębokością wypompowywania wody, spada wydajność.

Akumulator 18 V, 4 Ah przy pompowaniu od 3 do 5 m starczy na 20 - 30 minut pracy pompy. Myślę, że ze zbiorników na deszczówkę, akumulator starczy na dłuższe podlewanie.
W razie czego mam kompatybilny akumulator od innych elektronarzędzi.

W międzyczasie pompowania wody pomalowałem piecyk żaroochronną farbą w sprayu. Tymczasowo ustawiony piecyk i gotowanie wody widać na foto. Pigwa, tulipany oraz pierwiosnki pięknie kwitną.

Deszczówka

Na początek wisienka na torcie - kotek widmo.
Pierwsze tegoroczne poważniejsze prace w ogrodzie rozpoczęte. Od stycznia było kilka wyjazdów na działkę, ale nie będę się rozdrabniał i króciutko zmieszczę to w jednym w opisie.
Na rozgrzewkę przed rozpoczęciem pełnego letniego sezonu grabienie liści i zbieranie gałązek, a w lesie trochę tego jest. Jagoda kamczacka kwitnie, czego bardzo nie widać na foto, ale za to żonkile z daleka się żółcą. Żonkile trafiły na stół. Za ogrodzeniem sąsiad wyciął sosny samosiejki.
Znowu trochę mi zeszło z układaniem drewna pod szopą. Do trzech razy sztuka, tym razem prowizorycznie je zabezpieczyłem. Rabatki zostały poprawione, tym razem użyłem wkrętów, bo gwoździe się nie sprawdziły (pod naporem ziemi deski się rozchodziły).

Łapiemy deszczówkę, jest kawałek dachu z rynną, to grzechem byłoby z tego nie skorzystać. Zgrabny zbiornik na deszczówkę 210 l zamontowany jako przelewowy (w planach jest jeszcze jeden taki sam).
Niżej tymczasowy zbiornik 80-litrowy. Razem ze zbiornikiem stojącym przy rabatkach pojemność do gromadzenia wody wynosi 650 l — docelowo będzie 860 l). Myślę, że wystarczy, o ile będzie padać.

Koty, psy, kury i ukryte ruiny

Niedziela była dniem poszukiwania wiosny w terenie. Zanim wyruszyliśmy, koty siedząc na parapecie, liczyły na promyki słońca. Do południa było, ale tam nie były dostępne dla nich miejsca przy oknach. W oczekiwaniu na przewodnika grupy sfilmowałem jego ptactwo domowego.
Wyruszamy, a za nami trzy psy sąsiada. Dwa z nich posłuchały naszego przodownika i wróciły na swoją posesję. Ten jeden podążał za nami dość długo, ale on też postanowił wrócić na swoje terytorium. Nasza grupa wyglądała ciekawie, dwie osoby z kijkami, jedna osoba z rękami w kieszeni. Ja z aparatem niepatrzącą pod nogi szukałem ciekawego materiału do nagrania lub fotografowania. Efekt był taki, że buty miałem już ubabrane w błocie, do spodni przyczepiły mi się rzepy.
Trasa wiodła nad Wisłą. Chwilę naszą uwagę przykuła jazda po wertepach i przez wodę samochodów terenowych. Przewodnik wchodząc mi pod obiektyw, przysłonił mi w najważniejszym momencie przeprawę pojazdów przez odnogę Wisły.
Rzuciłem kilka niecenzuralnych słów. Po pojazdach został tylko zapach spalin. Weszliśmy w las, tu było boisko, a tam dalej są ruiny budynków opuszczonej wsi, informuje przewodnik. Rzeczywiście, w zaroślach natrafiamy na upadające obiekty mieszkalne i gospodarcze.

Nakręciłem tylko filmiki, które udostępniłem na You Tube i Tik Toku. W starej stodole jest trochę rupieci, np. widoczna na foto kanka. Wychodzimy z lasu i podziwiamy widoki na drugim brzegu Wisły. W lesie było cicho i ciepło, ale idąc drogą przez wieś, wiatr przeszywał nas przenikliwym chłodem. Obok pięknych domów, spotykamy też te popadające w ruinę.
Ciekawie prezentuje się huśtawka przy drodze oraz wiatrak. Mijamy figurkę i skręcamy w leśną drogę, przy której również widać ruiny. Wyskoczył jakiś grzybek przy drodze.
Wychodzimy z lasu, przechodząc koło stawu. Jeszcze 3 kilometry szosą i spacer zaliczony (9 km).

Krety, nornice czy karczownik? Jak ich się pozbyć?

👉 Siatka na krety
👉 Nornica ruda
👉 Karczownik ziemnowodny
Krety, jak się ich pozbyć? Krety czy nornice? Karczownik ziemnowodny, co to za typ?
Klimat mamy taki, że już w zimie na naszych trawnikach, ogródkach, podwórkach, pojawiają się świeże kopce kretowisk. Niech sobie ryją na łąkach, polach i w lasach, a nie w naszych pielęgnowanych miejscach. Chociaż rolnicy też nie są zadowolenie z nadmiernej ilości kopców w ich uprawach. Pomimo że krety europejskie są tak jak w reklamie, dwa w jednym, pożyteczne i szkodliwe. W naszym leśnym azylu też pokazują swoją obecność. Jednak ze względu na ubogą glebę nie czynią dużych szkód, bo w piachu mają mało smakołyków. W dobrych warunkach terenowych pracują szybko, wstajesz rano, a tu w ogródku i na trawniku pełno małych stożków wulkanicznych.

Kret może w ciągu godziny wydrążyć podziemny tunel o długości ok. 15 metrów (ciągną się do 200 m, a nawet więcej), który sprawdza co kilka godzin. Łatwo to sprawdzić udeptując kopczyki lub korytarz (tych płytkich). Za jakiś czas znowu widać linie korytarzy (głębokich nie widać) i odnowione kopczyki.
Ciśnienie już nam skoczyło na wyżyny. Co robić? Tracić czas na ich wyłapanie i wyniesienie poza nasz teren nic nie da. Powrócą. Uruchamiamy pamięć, zaglądamy do netu i stosujemy wszystkie po kolei porady.
Najpierw idą puszki metalowe i plastikowe zawieszone na wbitych w ziemię najlepiej na metalowych prętach. Patrzymy na ten las paskudnych zabezpieczeń i już wiemy, że to tylko na chwilę. Rano znowu przybyło kopców. Likwidujemy zawieszki, do dziur krecich wrzucamy karbid, szmaty nasączone różnymi szuwaksami, czosnek, cebulę itd.
Wszystkie te zabiegi na nie wiele pomagają. Trzeba też wiedzieć, że kret jest pod częściową ochroną, która nie dotyczy ogrodów, trawników i innych upraw. To nie znaczy, że należy je zabijać. Ten mały krecik w czarnym futerku jest też bardzo pożyteczny: zjada szkodliwe dla roślin larwy gąsienic, kleszczy, pędraków, ślimaków oraz spulchnia glebę. W ogrodzie robi trochę szkód, kopce przysypują małe rośliny i mogą powodować podsychanie. Kret to drapieżnik, który żywi się larwami owadów, pożytecznymi dżdżownicami, nie podgryza korzeni roślin. Jednak ryjąc krecie tunele, rośliny tracą stabilność i się przewracają się, co skutkuje marnym wzrostem lub ich śmiercią.

Najwięcej szkód robi nam w trawnikach, które teraz są prawie przy wszystkich domach, nawet na wsiach. W dawnych czasach na wsi nikt nie zakładał trawników, a to, co wyrosło, kosiły krowy, owce, kury itd. No, ale czasy się zmieniły i chcemy mieć piękne trawniki w miejscu zamieszkania.
Siatka na krety
Najlepiej zabezpieczyć trawnik przed kretami w czasie jego tworzenia siatką przeciw kretom.
Siatka na krety musi spełniać określone parametry: ciężar ok. 500 g/m², który razem z warstwą ziemi o grubości ponad 5 cm skutecznie ochroni naszą powierzchnię. Oczka siatki nie mogą się przesuwać, ale muszą być na tyle duże, żeby dżdżownice mogły się przedostać.
Materiał na siatkę pionową powinien mieć podobne właściwości jak na poziomą. Także tutaj dobrym wyborem będzie siatka z polietylenu. Siatka pozbawiona ruchomych węzłów uniemożliwi powiększanie oczek i przechodzenie kretów. Odpowiednią stabilność pionowo wkopanej siatki zapewni ciężar ok. 500 g/m².
Jest to skuteczny sposób ochrony przed kretami, który jest bezpiecznych dla tych futerkowców. Zasady i instrukcja zakładania takiej siatki jest załączana do zakupu i nie ma potrzeby opisywania tu tego. Dodam tylko, że są siatki do kładzenia na całej powierzchni i siatki wkopywane pionowo po obwodzie chronionego miejsca.

Wady siatek na krety
Jeżeli mamy dużą powierzchnię, to będą większe koszty, co jest zrozumiałe, o czasie wykonania nie wspomnę :). Zapora z plastiku jest nieekologiczna oraz z czasem przestanie spełniać swoje zadanie i trzeba będzie ją zmienić, co spowoduje duży nakład prac i koszty.

Przy siatkach poziomych utrudnione jest nasadzanie, bo trzeba będzie zrobić w niej otwory na korzenie. Otwory te należy dobrze uszczelnić, bo kret zawsze znajdzie odrobinę wolnego miejsca. Sam widziałem, że potrafi wybudować kopiec pomiędzy płytami chodnikowymi, a nawet na środku uszkodzonego asfaltu na placu. W przypadku dużej powierzchni do zabezpieczenia pionowa zapora siatkowa będzie łatwiejsza w zamontowaniu i koszty mniejsze.
Wadą zapory pionowej jest to, że jakiś zdesperowany kret może głębiej zanurkować i się przedostanie do nas.

Zalety siatki na krety:
Dobrze położone poziome siatki zabezpieczające uniemożliwiają kretom budowania kopców. W czasie koszenia trawy nie przeszkadzają nam krecie kopczyki. Dzięki siatce chronimy te zwierzątka i nie musimy tracić czasu na ich wyłapywanie czy stosowania mało skutecznych innych sposobów pozbycia się kretów.
Nornica ruda czy kret europejski?

Jak odróżnić kreta od nornicy, która również czyni szkody w ogrodach. Jak wygląda nornica, a jak kret?
Nornica ruda podobna jest myszy polnej lub chomika, ma widoczne oczy i uszy. Jej sierść jest szare z rudymi odcieniami, ogon ma marnie owłosiony.
Oczy są czarne, dwa górne siekacze ciągle mu rosną, dlatego nornica nieustannie je ściera, tylne nogi ma długie. Nornica razem z ogonem osiąga długość do ok. 15 cm (ogon ok.5 cm), a kret ma krótki ogon i osiąga rozmiar do 20 cm.

Uszy i oczy u kreta są prawie niewidoczne, bardzo słabo widzi (jest ślepy), reaguje jedynie na natężenie światła, ale ma bardzo dobry słuch, rzadko wychodzi na powierzchnię. Ma silne przednie łapy, którymi prowadzi prace kopalniane.
Czym żywi się nornica, a czym kret?
Nornica ruda żywi się roślinami (podgryza korzenie): bulwy, cebulki, kłącza, korzenie, czasami warzywami oraz owocami, bo potrafi wejść na drzewo. Na zimę magazynuje zapasy z jagód, nasion, młodych pędów drzew, a z braku pokarmu obgryza korę z pni i gałęzi. Najbardziej aktywna poza dniem.
Zakłada kuliste gniazda w spróchniałych drzewach, w korzeniach starych pni drzew oraz głębiej w ziemi. Tunele kopie płytko pod ziemią, na głębokości 5-15 cm, które są widoczne na powierzchni. Czasami do poruszania się wykorzystuje korytarze utworzone przez kreta.
Karczownik ziemnowodny

Karczownik ziemnowodny (szczur wodny) to ssak z rodziny chomikowatych żyjący w Europie przeważnie na terenach podmokłych (mokradła, brzegi rzek i jezior). Jeżeli mamy ogród w pobliżu takich terenów, to możemy mieć poczynione szkody przez tego gryzonia. Rzadziej żyje z dala od wilgotnych miejsc. Aktywny jest nocami, kopie głębokie nory-tunele czasami tworzy malutkie kopce.
W ogrodzie robi duże szkody, bo żywi się bulwami, cebulkami i korzeniami roślin. Jeżeli kopie swoje gniazda i tunele w ogrodzie, sadzie, to może zniszczyć nawet drzewa owocowe, podgryzając ich korzenie oraz korę pni. Małym pożytkiem jest to, że zjada również m.in. pędraki, ślimaki. Jest wszystkożercą.

Jak pozbyć się karczownika?
Można spróbować zastosować specjalne pułapki i złapanego wywieźć gdzieś nad wodę. Na rynku są różne odstraszacze zapachowe, które umieszcza się w tunelach. Metalowa siatka przeciw karczownikom, ale jej założenie jest kosztowne i czasochłonne. Kilka drzewek to można sobie pojedynczo ogrodzić taką siatką.
Możemy też zalewać tunele wodą, nie pozbawimy go życia, bo to dobry pływak, ale może się wyniesie zniechęcony takimi akcjami. Drastyczna metoda to zastosowanie trujących środków chemicznych.

Przed przebudzeniem

👉 Czy kolor skorupki jaj ma znaczenie? Komentarze tylko bez jaj 🤩

Luty — jest ciepło, 10°C, obraz na zewnątrz jesienny, po zimie nie ma śladu. Po pochmurnych i szarych dniach coraz częściej niebo się przejaśnia. Tylko patrzeć jak wybuchnie cud wiosennego obudzenia.
Dziupli i norek coraz częściej wyjdą ich mieszkańcy. Zaroi się na drzewach, krzewach, chaszczach od naszych małych mieszkańców ziemi.

Zaraz na niebieskim niebie pojawią się powracające w kluczach z ciepłych wakacji dzikie gęsi. Drzewa, krzewy, kwiaty oraz inna roślinność zażyje, słonecznej kąpieli, która spowoduje, że ich pączki zaczną nabrzmiewać i zmieniać barwy, a za nimi będą rozwijać się, listki oraz kwiaty.
Kwitną leszczyny, wierzby z pięknymi kotkami. Jeszcze nie ma wiosny ani przedwiośnia, ale tak zmienia się nam klimat, że w zimie widać ich oznaki. W takiej scenerii spacer z towarzyszącym radosnym szczebiotem bogatki i stukaniem dzięcioła wpływa pozytywnie nastrój. Udało mi się znaleźć tego kowala walacego w dreniane kowadło, pstryk i już go mam zapisanego w pamięci. Przez park, nad Wisłę, bulwarem, z powrotem przez rondo pieszo-rowerowe, jeszcze zakupy i do domu na pyszną kawę.
Trochę się niecierpliwię, bo już chętnie zacząłbym działać w leśnej głuszy. Po zimie pracy będzie dużo, ale to jest dopiero luty, a dawniej w lutym było śniegu po kolana albo i wyżej.

Bobry, huby, straszna żywność

Jaka żywność jest zdrowa? Czytając różne opinie na temat jedzenia, mamy mętlik w głowie.
👉 Już jest artykuł - "Straszna Żywność", np. czy kawa na czczo szkodzi?

Te okazy hub są piękne

Jeszcze nie tak dawno w lutym w moich stronach pokrywa śniegu często sięgała 1 metra i więcej, a mrozy -30°C nikogo nie dziwiły.
Od kilkunastu lat zimy wyglądają tak, jak widać to na fotografiach. Bezśnieżne i bez mrozów. Z jednej strony to dobrze. Jednak ze względu na naszą regionalną przyrodę, to niedobrze.
Na początku wspomniałem o żywności, ale do zdrowej diety należy dołożyć aktywność fizyczną.

Sami wiemy, jak czasami ciężko jest wyjść na spacer w nieciekawą pogodę. W takich warunkach najlepiej zmobilizuje nas jakiś cel. Moim celem jest fotografowanie w czasie spacerów.

Przypomniało mi się, że dziadkowa kładka została zalana przez rzeczkę . Dziwne to, susze, brak opadów, wysychające źródła, niski poziom wód gruntowych i od dawna rzeczka ta ledwo płynie. Dziadek mówił, że to robota bobrów. No i tak mam cel, przekonać się naocznie co się dzieje z rzeką.

Spacer nad rzeką jest utrudniony, ziemia nie jest zmarznięta i nogi się zapadają. W niektórych miejscach trzeba oddalić się od rzeki, bo teren jest zbyt podmokły lub zalany. Natrafiłem w kilku miejscach na tamy zbudowane z konarów i gałęzi drzew. W kilku miejscach widać, próby ich rozebrania. Pewnie to działanie właścicieli tych łąk i pól. Szaro, ponuro, mży deszczyk, ale widoki są piękne. Szukając oznak działalności zwierzaków, w oddali dostrzegłem powalone drzewo. Była to ścięta olszyna przez bobry na dwóch łapach z siekierą i piłą 😁.
Idąc dalej, dopisało mi szczęście w postaci nagryzionej przez bobry olszyny. Wygląda to, jak artystyczna rzeźba wybitnego mistrza, podobna do łapy dinozaura, stojącego u wodopoju. Bobry jak już ścinają nasze drzewa, to też niech już ją robią na kawałki przystosowane do palenia w piecu. Może powiesić im duże foto z poukładanym drewnem pod wiatą. Może się nauczą tej sztuczki z rąbaniem na drwa. Bobry wykorzystają gałęzie z drzewa na budowę żeremi i tam, a gospodarz nie będzie musiał rąbać. Pozostanie mu tylko transport i układanie drewna w drewutni.

Dzisiaj, gdy opisuję efekt celowego spaceru w terenie, za oknem pada śnieg. Zaraz wyjdę i na dowód tego zrobię foto.
Jak obiecałem, tak zrobiłem. Na dowód tego piękny, biały, mokry śnieg leciał dużymi płatami, osiadając na różnych martwych i żywych obiektach. Jak dobrze się przyjrzycie fotografiom, to widać te płatki i nie są to bynajmniej szumy fotograficzne.
Pogoda jak w kwietniu, trochę zimy, trochę „lata”, bo w tej chwili pada deszcz.