Wykaz miodów:
Akacjowy Gryczany Koniczynowy Lawendowy Lipowy Malinowy Manuka Mniszkowy Rzepakowo-malinowy Rzepakowy Spadziowy Tymiankowy Wielokwiatowy Wrzosowy
Przekazane tu informacje nie mają na celu udzielania porad medycznych. Zawarta tu wiedza jest w miarę poprawna, lecz może być niewyjaśniona do końca.
Autor nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki nieprawidłowego wykorzystania przedstawionych tu informacji.
Zdrowe zadbane pszczoły, niestosowanie dużych ilości cukru do dokarmiania, dobry sprzęt np. do odwirowania, przestrzeganie temperatur oraz właściwe przechowywanie miodu to jedne z najważniejszych czynników gwarantujących pozyskanie dobrego miodu.
Miód wytwarzany jest przez pszczołę miodną z nektaru kwiatowego i spadzi. Z tego względu dzielimy miód na nektarowy i spadziowy, który z kolei dzieli się na jasny i ciemny.
Nektarowych jest wiele odmian, np. akacjowy, gryczany, lipowy, wielokwiatowy itd. Najbardziej cenionym, ale nie przez wszystkich lubiany, jest miód spadziowy.
Przy ich produkcji biorą udział mszyce, które wysysają soki z liści lub igieł. Pobierają białko, a resztą soku mszyce wydalają w postaci słodkiej kropelki, która spada z liścia na liść lub z igły na igłę (dlatego nazywana jest spadzią — bo spada). Sok ten zbierają pszczoły i przerabiają na miód spadziowy.
Miody przesycone są roztworem wodnym glukozy i fruktozy, zawiera też niewielkie domieszki innych cukrów prostych i dwucukrów. Poza tym w miodzie znajdują się śladowe ilości wielu substancji pochodzenia roślinnego.
Miody jasne zawierają głównie witaminy i cukry proste, mają mniej składników odżywczych niż miody ciemne.
W starożytności stosowano go w leczeniu ran. Obecnie miód został uznany za jeden z podstawowych środków antyseptycznych. W porównaniu z innymi środkami odkażającymi miód jest skuteczny wobec wszystkich grup patogennych drobnoustrojów (bakterie Gram-dodatnie i ujemne, bakterie beztlenowe i grzyby).
Różnice w składzie chemicznym między różnymi miodami są procentowo niewielkie. Jednak niektóre rodzaje miodu przez swój specyficzny skład są bardziej przydatne w określonych schorzeniach, pomimo że różnice ich działania nie są zbyt duże.
Do góry🔺
W zależności od proporcji glukozy i fruktozy jedne miody krystalizują się szybciej, a inne wolniej. Miód z dużą zawartością glukozy krystalizuje się szybciej, np. rzepakowy krystalizuje się już w trzecim tygodniu po odwirowaniu.
Akacjowy miód krystalizuje się w grudniu, a spadziowy jeszcze później.
Krystalizacja miodu przebiega wolniej w zamkniętych i nie otwieranych słoikach.Otwarcie opakowania, wybieranie miodu umożliwia osiadanie maleńkich drobin kurzu na powierzchni miodu. Jakiekolwiek obce cząsteczki w miodzie wywołują powstawanie pierwszych kryształków. Następnie kryształki rozrastają się w całej objętości miodu. Mieszanie miodu przyspiesza ten proces.
Aby upłynnić skrystalizowany miód należy wstawić słoik z miodem do wody o temperaturze 40°C i utrzymywać taką temperaturę.
Do góry🔺
Wyższa temperatura przechowywania przyspiesza rozpad enzymów zawartych w miodzie. Światło działa rozkładowo na inwertazę.
Miód nie zamknięty jako bardzo hydroskopijny, wchłania wodę i zapachy z powietrza, co może powodować fermentację miodu.
Właściwie przechowywany dobry miód zachowuje swoje właściwości przez 3 lata.
Do góry🔺
Otrzymany miód ma znacznie osłabione działanie biologiczne.
Prawidłowa temperatura dekrystalizacji wynosi 40-42°C. Czas zależy od wielkości opakowania, ale powinien być jak najkrótszy. Warto wiedzieć, że temperatura gniazda pszczół w pobliżu czerwia wynosi ok. 35°C.
Miód płynny nie musi wcale być przegrzanym, choć może takim być. Zwykle jest to pełnowartościowy miód.
Do góry🔺
Osłabia się tylko aktywność części składników, głównie enzymów: diastazy i inwertazy.
Dlatego też lepiej odczekać chwilę i dodawać miód do niezbyt gorącej herbaty czy innych płynów.
W tabelce poniżej podany jest czas potrzebny do zmniejszenia aktywności diastazy i inwertazy o połowę w zależności od temperatury miodu.
| Temp.°C | Diastaza | Inwertaza |
|---|---|---|
| 10°C | 35 lat | 26 lat |
| 20°C | 4 lata | 2 lata |
| 30°C | 200 dni | 83 dni |
| 40°C | 31 dni | 9,5 dnia |
| 50°C | 5,5 dnia | 3,5 dnia |
| 60°C | 1 dzień | 4,7 godziny |
| 70°C | 5,5 godziny | 45 minut |
Do góry🔺
Pasieka
Własna pasieka
Musi znajdować się przynajmniej 10 m od granicy działki oraz dróg oraz mieć dostęp do roślin użytkowych dla pszczół. Miejsce ustawienia uli powinno być dobrze nasłonecznione, suche (optymalna jest wystawa południowa) i zaciszne.Błędem jest zakładanie pasieki z jednym lub dwoma ulami. Brak doświadczenia w pierwszych latach przy niewielkiej liczbie uli może spowodować utratę całej pasieki (np. po zimie).
Dlatego warto postawić przynajmniej kilka uli, których wyloty powinny znajdować się od najbardziej słonecznej strony.
Rójka
Dlatego trzeba je wyłapać, pszczelarze wykorzystuje różne sposoby na zwabienie rójek.
Pszczelarz ma według prawa 3 dni na odnalezienie swojego roju. Po 3 dniach nowym właścicielem roju staje się osoba u której osiadły się pszczoły.
Do góry🔺
Akacjowy
Akacje w czasie kwitnienia pięknie pachną. Pszczoły robią pachnący pyszny miód akacjowy, który jest w kolorze jasnym. Ma wiele właściwości wspomagających organizm przy różnych dolegliwościach pod warunkiem, że tak jak inne miody, stosuje się go systematycznie.
Miód akacjowy
Jest mniej słodki i ma łagodny smak, a kolor jego jest jasno słomkowo-żółty. W miodzie występują węglowodany: glukoza i fruktoza oraz kwasy organiczne: glukonowy, jabłkowy i cytrynowy. Tak jak w innych miodach nie brakuje w miodzie akacjowym olejków eterycznych.Miód akacjowy posiada dużą ilość fruktozy, co powoduje, że jego krystalizacja przebiega wolno. Nawet po roku od jego pozyskania i uzyskuje kremowy lub żółty kolor.
Nie jest wskazany dla niemowląt. Pomaga przy chorobach górnych dróg oddechowych: ból gardła, kaszel oraz w czasie przeziębienia.
Wzmacnia odporność, poprawia samopoczucie psychiczne (poprawia nastrój, uspokaja) i fizyczne.
Zalecany jest przy problemach z układem pokarmowym (np. nadkwaśność) i moczowym oraz przyśpiesza gojenie ran. Wspomaga pracę wątroby i leczenie w czasie zapalenia nerek.
Zawiera w sobie cenne witaminy z grupy B, potas, fosfor, magnez, wapń, żelazo, mangan i wiele innych oraz niewielkie ilości kwasu foliowego, pantotenowego i biotyny.
Gryczany
Kolor miodu gryczanego zaczyna się od bursztynowego do ciemnobrązowego, który przy dłuższym przechowywaniu przechodzi w ciemnobrunatny, a nawet w prawie czarny.
Pachnie kwiatami gryki oraz posiada ostro-słodki smak, czasami trochę piekący.
Jest zalecany osobom w starszym wieku. Zalecany w profilaktyce chorób układu krążenia i przy schorzeniach kości.
Wysoka zawartość rutyny, pomaga w walce z miażdżycą, chorobą wieńcową oraz nadciśnieniem tętniczym.
Pomaga podobno przy problemach z pamięcią i koncentracją.
Koniczynowy
Miód koniczynowy przeważnie jest składnikiem miodu wielokwiatowego pozyskiwany przez pszczoły z koniczyny białej i czerwonej.
W czystej postaci trudno jest go zdobyć nawet doświadczonym pszczelarzom. Większa długość rurki kwiatowej utrudnia pszczołom pobieranie nektaru z kwiatów koniczyny.
Koniczyna biała i czerwona może zakwitnąć razem i wtedy powstaje miód mieszany.
Miód koniczynowy ma właściwości wykrztuśne i przeciwzapalne wspomagające leczenie chorób układu oddechowego (grypa, przeziębienie).
Pomaga w stanach nerwicowych i biegunkach, łagodzi stres, poprawia koncentrację. Kolor słomkowo-żółty, słodki, o zapachu koniczyny. Zawiera witaminy C i z grupy B.
Działa wykrztuśnie, napotnie, uspokajająco, moczopędnie i przeciwzapalnie.
Miód z czerwonej koniczyny sporadycznie pojawia się do sprzedaży.
Lawendowy
W polsce jest jeszcze mało pól lawendy, ale ten rodzaj miodu można u nas kupić. Duże uprawy lawendy znajdują się na francuskiej Prowansji.
Miód lawendowy posiada jasnożółtą barwą i ma przyjemny aromat oraz delikatny smak.
Pomaga przy leczeniu nerwic oraz ma działanie antystresowe. Przy nosi ulgę w bólach głowy oraz pomaga w zasypianiu. Przyspiesza gojenie oparzeń.
Do góry🔺
Lipowy
Ma kolor jasno złocisto-żółty, czasem bursztynowy z zielonkawym odcieniem. Zapachem przypomina kwiaty lipy.
W smaku jest trochę ostry oraz czasem można poczuć lekką goryczkę.
Miód ten wyróżnia się wysoką aktywnością antybiotyczną. Pomaga w leczeniu przeziębień, grypy, chorób górnych dróg oddechowych.
Działa przeciwgorączkowo oraz przeciwkaszlowo.
Jest wskazany przy chorobach serca i układu krążenia oraz przy nerwicach.
Malinowy
Kolor złocisty, kwaskowaty zapach malin. Stosowany w profilaktyce miażdżycy, na przeziębienia oraz w nieżycie żołądka i jelit.
Manuka
Miód manuka pozyskiwany jest z nektaru kwiatów krzewu rosnącego w Nowej Zelandii i w południowych regionach Australii.
Ma złotobrązową barwą, silny aromat oraz smak podobny do herbat.
Miód manuka bardzo dobre właściwości antybiotyczne, przeciwbakteryjne i przeciwzapalne. Zwiększa odporność organizmu, pomaga przy stanach zapalnych oraz hamuje rozwój bakterii, np. Helicobacter pyroli, która jest przyczyną za występowania wrzodów żołądka.
Miód manuka pomaga przy przeziębieniach, problemach z układem pokarmowym (wrzody żołądka, dwunastnicy), przy refluksie i zespole jelita drażliwego.
Jest wskazany przy problemach skórnych (czyraki, poparzenia, rany, świąd, egzema i łuszczyca). Miód w ilości 2 - 3 łyżeczki najlepiej zjadać na czczo, 20 minut przed posiłkiem.
Można też rozpuścić go wcześniej w ciepłej wodzie.
Mniszkowy
Kolor jasnobrązowy, bardzo aromatyczny, ma słodko-mdły zapach kwiatu mniszka, zawiera witaminę B2. Stosowany przy chorobach wątroby i dróg żółciowych, reumatyzmie, anemii oraz w stanach wyczerpania psychofizycznego.
Rzepakowo-malinowy
Zalecany przy zmęczeniu, dla cierpiących na bezsenność oraz dla pijących duże ilości kawy.
Do góry🔺
Rzepakowy
Miód rzepakowy ma przeważnie kolor biały lub jasno-żółty i jest bardzo słodki, ale czasami troszkę lekko gorzkawy.
Pierwszy raz jak go zobaczyłem, to myślałem, że to smalec. Świeży miód ma silny zapach z czasem słabnie w wyniku utleniania się olejków eterycznych.
Miód rzepakowy szybko ulega krystalizacji, przybierając białokremową barwę.
Jest dobrze przyswajalny przez organizm. Duża zawartość glukozy pomaga w leczeniu chorób układu krążenia (miażdżycy). Obniża ciśnienia krwi i wyrównuje niedobór potasu w organizmie.
Wspomaga leczenie wrzodów, a także oczyszczanie wątroby ze szkodliwych substancji.
Spadziowy
Miód spadziowy jest zaliczany do jednych z najzdrowszych miodów. Pszczoły wytwarzają go z wydzieliny owadów pasożytujących na liściach drzew.
Miody spadziowe dzielimy na iglaste i liściaste. Miody ze spadzi iglastej mają żywiczny i łagodny smak oraz kolor od brązu do zielonkawego. Miody ze spadzi liściastej są żółtawe, jasnobrązowe, herbaciane i mają specyficzny smak.
Miód spadziowy posiada wysokie właściwości antybiotyczne i bakteriobójcze. Ma działa antyseptycznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie oraz wspomaga system odpornościowy.
Do góry🔺
Tymiankowy
Miód tymiankowy ma rubinowo-bursztynową barwę oraz intensywny aromat z korzenną nutą.
Dlatego wydaje się trochę mniej słodki niż inne miody.
Obecność olejków eterycznych i innych cennych substancji polecany jest dla osób zmagających się ze schorzeniami układu oddechowego (stany zapalne gardła, oskrzeli, płuc).
Wielokwiatowy
Miód wielokwiatowy pozyskany z wiosennych kwiatów jest jaśniejszy i ma łagodniejszy smak.
Miody letnie i jesienne mają ciemniejszą barwą oraz bardziej ostry smak.
Miód ten pomaga w leczeniu grypy, przeziębień oraz dróg oddechowych.
Miód wielokwiatowy posiada dużą ilość krzemu, który poprawia stan skóry, włosów i paznokci.
Wrzosowy
Jest to jeden z najlepszych miodów, ale z powodu zmniejszających się obszarów wrzosowisk jest go coraz mniej.
Ma brunatnoczerwoną barwę, jest niezbyt słodki oraz posiada gorzkawy smak.
Miód wrzosowy szybko ulega krystalizacji i staje się trochę galaretolowaty.
Miód wrzosowy posiada bardzo dobre właściwości lecznicze pomagajające przy chorobach dróg moczowych, prostaty, kamicy nerkowej, zapaleniu jelit oraz biegunkach.
Do góry🔺
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz