Budynek gospodarczy i grzyby

Pamiętacie pisklaka gołębia? Teraz tak on już wygląda. Zakwitły mieczyki, a róg obfitości wysypał grzybnię leśnych grzybów. Piękne borowiki zawsze kuszą do zrobienia zdjęć. Niby takie same, ale jednak inne.
Jeden wyrósł w miejscu powstającego budynku na narzędzia i inne przedmioty niezbędne lub zbędne :).
Zbieranie grzybów to przyjemne zajęcie. Tak przyjemne, że na prace przy domku zostały przesunięte na następny dzień. Czyszczenie na bieżąco grzybów na działce przynosi same plusy. Robimy to z przyjemnością na świeżym powietrzu, w domu nie nabałaganimy.
Czyszczenie grzybów w domu już nie jest dla nas takie fajne. Na fotografiach widać ile nazbieraliśmy grzybów i ile ich zostało po oczyszczeniu.
Zachód słońca informuje, że czas wracać. Jak to dobrze, że grzyby są już oczyszczone, posortowane na te do suszenia i smażenia.

Poniedziałek (któryś w sierpniu) - zakup desek i płyt bitumicznych na pokrycie budynku, takiej szopy. Transport i pomoc budowie szwagra T. i chrześniaka P. była się niezbędna. Zanim przywieźli materiał, to pstryknąłem foto mieczykom i zdążyliśmy nazbierać grzybów.
Trafił się też piaskowiec modrzak, który Co ciekawe, istnieje gatunek, który po przekrojeniu lub uciśnięciu robi się niebieski, a jest to bardzo smaczny grzyb jadalny. W Polsce nie jest popularnym grzybem, bo kolor budzi obawy i nie występuje u nas masowo, raczej trudno go spotkać.
Nazywany jest borowikiem polnym, grzybem piaskowym, siniakiem, podgrzybek sinym itd.

Materiał dotarł na miejsce. Zdążyliśmy ustawić kąty i przekątne konstrukcji oraz przymierzyć płyty na dachu. Koniec roboty, zaczęło padać i deszczówka z dachu trafiła do wiader.
Wtorek po poniedziałku :) — znowu grzyby przed pracami. Jeden borowik znalazł sobie miejsce w ziołach (macierzanka).
Pomoc przybyła do szopy około południa. Przybiliśmy łaty i płyty onduline na dachu. W kolejne dni oczywiście najpierw grzyby, a później obijanie ścian szopy deskami, malowanie.
Mój inspirator w międzyczasie malował, zrobił lemoniadę owocową, imitację ogniska i nowy skalniaczek.

Biwak

Upłynęło już trochę czasu od dodania fotografii i miałem już nic wpisywać w tym poście. Na postawie zdjęć każdy może utworzyć swoją wersję wydarzeń.
Porzuciłem tę myśl i przedstawiam swoją relację z kolejnych dni pobytu na łonie natury. Pokazałem już gniazdo kosa, a teraz w gałęziach świerka wypatrzyłem gniazdo z pisklakiem gołębia. Przynajmniej ten gołąb nie będzie nikomu upiększał parapetów, dachów i balkonów. Taką mam nadzieję.

Młode pospolite jodły mają malutki przyrost i nic na to nie poradzę. Jodły (gatunek drzew z rodziny sosnowatych) rosną bardzo wolno, a te z foto będą rosły jeszcze wolniej, mają duże wymagania. Potrzebują dobrej gleby, wilgoci i są cieniowytrzymałe. Tu mają cień, ale warunki glebowe i wodne są liche.

Woda na kawę już nastawiona i zanim się zagotowała, zdążyłem przeczytać kilka kartek książki „Władcy Polski”. Gruba ciężka wiedza, 1300 stron, trzeba uważać, bo może wywrócić czytelnika w hamaku. Trochę grzybów na działce urośnie, zanim ją przeczytam :).

Później było małe grillowe co nieco i napój z cytryną, miętą, lawendą, kwiatem dzikiej róży, dziewanny oraz malinami. Lawendą pachnie prawie na całej działce. Jak widać, grzybów jak na lekarstwo, tylko dwa borowiki. Czas tu szybko biegnie, może jeszcze szybciej niż sarny i inne zwierzęta za ogrodzeniem. Cisza i spokój.

Co to za minerał?

Nareszcie mam kilka minut na dokonanie najnowszego wpisu z powolnego obchodu włości za miedzą. Warunki pogodowe idealne do spaceru. Temperatura 25°C, od zachodu lekka „bryza”, na niebie piękne kłębiaste białe chmurki. Pogoda dobra, ale nie dla uprawnych roślin, bo chwasty dobrze lepiej funkcjonują, co widać na fotografiach. Na tle południowej ścianie lasu rzadko spotykany widok, pasące się krowy.
Za miedzą pole z zasianym sorgo, które niestety wyrosło pojedynczo i w kilku kępkach. Za sucho? Za mokro? Słaba gleba? Czy złej jakości nasiona, które być może posłużyły ptakom za deser? Już widziałem oczyma wyobraźni lekko falujący piękny zielony dywan. Może sąsiad spróbuje na drugi rok posiać to samo.
Niestety takie są uroki rolnictwa.

Sucho, grzybów nie ma, ale trafił mi się kamień, który na zbliżeniu wygląda jak powierzchnia księżyca. Wyglądem przypomina pozostałość ciała niebieskiego, meteorytu kamiennego.

Według mnie najłatwiej rozpoznać taki meteoryt jak ten na fotografii obok autorstwa kier-kier. Meteoryty są cięższe od zwykłych kamieni.

Ogólnie meteoryty dzieli się na:
a) meteoryty żelazne (syderyty),
b) meteoryty żelazno-kamienne (syderolit) – tworzą się między metalicznym jądrem a krzemianową powłoką planetoidy,
c) meteoryty kamienne (aerolity).

Chondryty (do 10% krystalicznego żelaza).
Achondryty (do 1% krystalicznego żelaza przypominające bazalty).

Największy meteoryt o masie około 60 ton znaleziono w roku 1920 w Namibii. W Polsce największy znaleziono w 2017, który waży 271 kg.
Największy znany obiekt kosmiczny, który zderzył się z Ziemią od czasu katastrofy tunguskiej w 1908 roku to meteoroid czelabiński, którego pozostałością jest meteoryt Czelabińsk.