Co to za minerał?

Nareszcie mam kilka minut na dokonanie najnowszego wpisu z powolnego obchodu włości za miedzą. Warunki pogodowe idealne do spaceru. Temperatura 25°C, od zachodu lekka „bryza”, na niebie piękne kłębiaste białe chmurki. Pogoda dobra, ale nie dla uprawnych roślin, bo chwasty dobrze lepiej funkcjonują, co widać na fotografiach. Na tle południowej ścianie lasu rzadko spotykany widok, pasące się krowy.
Za miedzą pole z zasianym sorgo, które niestety wyrosło pojedynczo i w kilku kępkach. Za sucho? Za mokro? Słaba gleba? Czy złej jakości nasiona, które być może posłużyły ptakom za deser? Już widziałem oczyma wyobraźni lekko falujący piękny zielony dywan. Może sąsiad spróbuje na drugi rok posiać to samo.
Niestety takie są uroki rolnictwa.

Sucho, grzybów nie ma, ale trafił mi się kamień, który na zbliżeniu wygląda jak powierzchnia księżyca. Wyglądem przypomina pozostałość ciała niebieskiego, meteorytu kamiennego.

Według mnie najłatwiej rozpoznać taki meteoryt jak ten na fotografii obok autorstwa kier-kier. Meteoryty są cięższe od zwykłych kamieni.

Ogólnie meteoryty dzieli się na:
a) meteoryty żelazne (syderyty),
b) meteoryty żelazno-kamienne (syderolit) – tworzą się między metalicznym jądrem a krzemianową powłoką planetoidy,
c) meteoryty kamienne (aerolity).

Chondryty (do 10% krystalicznego żelaza).
Achondryty (do 1% krystalicznego żelaza przypominające bazalty).

Największy meteoryt o masie około 60 ton znaleziono w roku 1920 w Namibii. W Polsce największy znaleziono w 2017, który waży 271 kg.
Największy znany obiekt kosmiczny, który zderzył się z Ziemią od czasu katastrofy tunguskiej w 1908 roku to meteoroid czelabiński, którego pozostałością jest meteoryt Czelabińsk.